Pas goed genoeg als je iets van betekenis hebt bereikt

“Ben jij als mens eigenlijk wel goed genoeg?”

Tegenover mij zit S.. Een man met een uitermate gezond stel hersens, meerdere universitaire diploma’s en een indrukwekkende loopbaan. Als ik hem deze vraag stel, kijkt hij me lange tijd peinzend aan. En antwoordt dan: ‘”Nee, ik denk van niet”.
“Waarom niet?”, vraag ik. Stilte….Dan aarzelend….: “Ik denk, omdat ik tot nu toe in mijn leven nog niks bereikt heb dat van èchte betekenis is.” “Oké….als dat het criterium is, wat moet je dan doen in je leven om wel goed genoeg te zijn?”

Herken je dit? Dat je de lat voor jezelf zo hoog legt? Dat je diep van binnen en meestal onbewust steeds op zoek blijft naar dat ene betekenisvolle ding dat je moet bereiken? Dat je voelt dat je dan pas de moeite waard bent?

Het klinkt misschien hard, maar: dat ene ‘ding’ dat maakt dat jij je goed genoeg voelt, komt nooit.
Meerdere ‘succesvolle’ mensen die ik begeleid heb, kennen dit gevoel ook. Dus blijkbaar zit het gevoel van jezelf goed genoeg vinden niet in succes of belangrijke dingen doen.

Jezelf goed genoeg voelen zit ‘m in jezelf accepteren met al je aardigheden en eigenaardigheden. Omdat perfectie niet bestaat. Ofwel: houden van jezelf zoals je bent.
Maar dat accepteren vinden we lastig. Vooral als het om onze imperfecties gaat. Want die criticus in ons vindt meestal van alles van wat we doen en wie we zijn. En toch ligt daarin de oplossing.

Dus neem eens een moment voor jezelf. En zet in je gedachten jouw criticus eens ‘op een stoel’ tegenover jou.
Wat zou je hem/haar nou eens echt even willen vertellen over zijn/haar kritiek op jou?
Wat ervaar je als je dat doet?